Enric Mas: “Kijk uit naar mijn profdebuut”
Ik ben 22 jaar geleden geboren in Artà, een klein stadje in Mallorca. Ik weet niet of veel mensen het kennen, maar wanneer je in de buurt bent is het zeker het bezoeken waard. Het landschap is adembenemend en de wegen zijn prima om op te trainen.
Als kind richtte ik mij op basketbal, maar dat veranderde in 2006. Een vriend bleef me maar vragen of ik een fietsrit wilde maken. Uiteindelijk stemde ik toe. Ik was verbluft door het rijden op de fiets, het genieten van de omgeving en het voelen van zowel pijn als plezier. Het was compleet anders dan basketbal. Je speelt dan tegen een andere ploeg, maar hier is het gewoon jij en je fiets.
Dat jaar voegde ik me bij Club Ciclista Artanenc. Daar reed ik 2 seizoenen voordat ik naar het vaste land trok. Daar bracht ik een jaar door en toen ging ik bij het Fundacion Contador team rijden. Daar leerde ik veel en onmoette ik Alberto, mijn idool. Ik reed 2 jaar bij deze ploeg. In mijn laatste jaar reed ik voor Klein Constantia, een van de beste ploegen voor jonge renners. Deze stap was erg belangrijk voor mijn ontwikkeling.
Naast de goed gestructureerde internationale kalender was een ander fijn aspect dat Klein Constantia als een familie voelde. Ik kon goed opschieten met al mijn ploegmaats en beleefde veel grote momenten die ik altijd zal koesteren. Een daarvan was het winnen van de Tour de Savoie. 2016 was een ongelooflijk jaar met veel goede resultaten, maar die in Frankrijk stak er wel boven uit. Het is zo`n prestigieuze koers, alles viel daar op zijn plek. Ik voelde me de hele week fantastisch, zat altijd comfortabel bergop en kon duidelijk merken dat ik flink verbeterd was in het tijdrijden. Hierdoor kon ik deze koers winnen en kon ik de stap maken naar de World Tour.
Het was een droom die uitkwam toen ik voor Quick-Step Floors Cycling Team kon tekenen. In oktober verzamelden we ons allemaal voor 2 dagen in Brussel en ontmoette ik al mijn ploegmaats. Dat maakte me sprakeloos. Ook nu kan ik niet de juiste woorden vinden om te vertellen hoe ik me voel en welke emoties ik heb toen ik realiseerde waar ik was. Het betekent veel voor me om deel uit te maken van een van de beste ploegen ter wereld. Hard werken loont dus.
Volgende week maak ik mijn debuut voor Quick-Step Floors tijdens de Tour Down Under. Mijn eerste profwedstrijd is direct eentje in de World Tour. Ik ben me goed aan het voorbereiden hier in Calpe, waar ik samen met mijn ploegmaats aan het trainen ben om klaar te geraken voor mijn eerste koers.
Op mijn verjaardag was er een rit van 2 uur. Na terugkomst in het hotel en een massage bekeek ik een wedstrijd van mijn favoriete ploeg Real Madrid. Ik ben een grote fan van deze ploeg, al van jongs af aan. Mijn oom nam me toen mee naar het Santiago Bernabeu. Hij is ook een grote fan van Los Blancos en vertelde mij dat op de dag dat ik geboren werd Real Madrid met 5-0 had gewonnen van Barcelona. Vandaag werd het weer 5-0, deze keer tegen Granada. Een mooi cadeau voor mijn verjaardag, samen met een klein feestje dat de ploeg voor mij had georganiseerd.
Dat is het voor nu. Ik ga verder met trainen en tel de dagen af totdat ik het Quick-Step Floors Cycling Team tenue in de koers mag dragen. Natuurlijk start ik de Tour Down Under niet met grote doelen. Ik wil een goede koers neerzetten en er staan voor de ploeg. In 2017 doe ik alles stap voor stap en wil ik mijn leerproces verder zetten. Australië is het eerste hoofdstuk van hopelijk een mooi wielerverhaal.
Photo credit: ©BrakeThrough Media
