Tom Boonen Blog: Werfleidster Lore
De aard van het beestje zeker? Aan het begin van het seizoen was mijn ambitie: Ik zal blij zijn als ik een voorjaar zonder kleerscheuren kan rijden. Dan ben je zover, dan wín je zelfs de E3 Prijs en Gent-Wevelgem, en dan kan je eigenlijk zeggen: mijn voorjaar is geslaagd. Maar nu ik hier sta, met díe conditie, droom ik natuurlijk van meer. Dat is nu eenmaal eigen aan topsport. Het zou pas erg zijn moest ik zeggen: Och ja, die Ronde, het maakt me allemaal niet uit.
Eén voordeel aan die zeges: een mens wordt er kalmer van. De buitenwereld mag dan wel roepen dat ik grote favoriet ben, ik heb vooral een gerust gemoed. En daar koers je beter van. Neem nu Gent-Wevelgem: één grote stressbal, die wedstrijd. Wringen, duwen, remmen, vallen, sneller, trager, enzoverder. Hoe zit het?, vroeg Dries Devenyns me in de finale. Kapot van de stress, antwoordde ik. Maar hoe dichter die streep kwam, hoe rustiger ik werd. Ik voelde helemaal geen druk meer. Na die spurt in de E3 Prijs had ik enorm veel vertrouwen en móest het niet meer. Ik liet alles op zijn beloop, nam minder risico's, reed puur op instinct. En het straffe is: dan lukt het gewoon. Dan doe je alles perfect, en lijkt winnen plots gemakkelijker.
Is dat een garantie voor de Ronde? Nee, bijlange niet. Maar nu kan ik tenminste zonder zorgen deze week door. Liefst van al ben ik alleen tijdens die laatste dagen. Dan moeten ze me gerust laten. Ik ben sowieso al geen zenuwpees, maar deze week ben ik toch anders. Veel stiller, gericht op mezelf in mijn cocon. Ze weten dat, bij me thuis. Momenteel wonen Lore en ik even bij mijn ouders in, omdat ze onze keuken aan het verbouwen zijn. Niet altijd evident op je 31ste, maar pa en ma weten perfect wanneer ze moeten praten en zwijgen. Op dat vlak kennen ze me allicht beter dan ikzelf.
En die verbouwingen? Daar rijd ik op training eens af en toe eens langs. Goeiendag zeggen tegen de mannen, en zien dat het goed is. Als er een probleem is, dan bellen ze toch niet naar mij. Die zijn nog twee weken voor rekening van de werfleidster van dienst: ons Lore.
