Davide Martinelli: “2017 – Een geweldige ervaring”
Ni hao, vakantie!
Na een fantastische trip naar China voor de eerste Tour of Guangxi – waar we vier ritten en de puntentrui wonnen met Fernando Gaviria plus de jongerentrui met Julian Alaphilippe – is het eindelijk tijd om iets te relaxen.
Het was een fantastische leerervaring dit seizoen. Ik reed mijn eerste grote ronde, de 100e Giro d`Italia. Het was een ongelooflijke ervaring op zowel persoonlijk als fysiek level. Je leert je mindset veranderen, maar ook je motor wordt groter met zoveel uur in het zadel tijdens deze harde en lange koers. Je moet dan ook veel langer alert en gefocust zijn. Nu voel ik dat ik na enkele koersuren een echte inspanning kan leveren die dichtbij mijn beste prestatie ligt. Zelfs na 200 kilometer is mijn sprint nog goed. Vorig jaar was ik na 5 uur koers nog weinig waard.
De komende maand wil ik genieten met mijn familie, vriendin en vrienden. Mijn vakantie is niet zo lang door mijn koers in China, maar het goede daaraan is dat ik iets makkelijker kan beginnen omdat ik afgesloten heb met een goede conditie.
Ik ga genieten van enkele trips naar Bilbao en Napoli om het Costiera Amalfitana en Reggia di Caserta te aanschouwen, voor de rest blijf ik lekker thuis. Dat voelt als vakantie wanneer je zoveel reist als wielrenner. Ik woon in het prachtige Rovato, provincie Brescia. Het is een erg klein dorpje met slechts 1000 inwoners. Ik ben hier geboren en getogen. Mijn wieleravontuur startte hier vele jaren terug.
Ik begon op mijn zevende met koersen. Mijn vader was ook wielrenner en is nu sportdirecteur bij Astana. Wanneer je uit een wielerfamilie komt is het een simpel rekensommetje: je wordt ook wielrenner. Op mijn elfde stopte ik twee jaar om voetbal uit te proberen, maar op mijn dertiende keerde ik snel weer terug naar het wielrennen. Het is mijn sport, mijn métier.
Wanneer je 14-15 jaar bent begin je al eens te denken aan je toekomst. Wil je profrenner worden of is het gewoon voor de fun. Ik was er zeker van dat ik prof ging worden. Het werd vanaf dat punt dan ook snel serieuzer met trainingen. Ik was meer gefocust en dat betaalde zich uit op mijn 16e-17e. Ik behaalde goede resultaten in lokale en regionale koersen. Ik won mijn eerste regionale titel in 2009 als 16-jarige. Als junior won ik mijn eerste nationale titel. Het gaf veel motivatie. Toen ik vorig jaar prof werd bij Quick-Step Floors had ik vier nationale titels achter mijn naam staan.
Ik denk dat ik hetzelfde karakter heb als mijn vader Guiseppe. Hij was tweede op de Olympische Spelen in Montreal 1976 en won enkele ritten in de Giro en Vuelta. Een snelle renner, maar niet een echte sprinter. Hij kon ook goed uit de voeten op een iets heuvelachtiger parcours. We praten veel over wielrennen en mijn wedstrijden. In de Giro was hij er ook namens Astana. Elke avond spraken we een paar minuten over de dag, een mooie ervaring.
Ik wil beter gaan presteren op de kleine klimmen, zodat ik op een lastig parcours waar de sprinters overboord gaan kan mee strijden voor de zege. Dit seizoen heb ik ervaren dat het niveau erg hoog is en dat ik nog niet op dat niveau zit. Ik hoop dit de komende jaren echter te verbeteren.
Aan de andere kant vind ik de rol die ik nu binnen de ploeg heb ook erg fijn. Ik ben onderdeel van de lead-out van Fernando. Daar ben ik redelijk goed in, want ik heb een lange sprint in de benen. Ik ken mijn limieten echter nog niet en ben erg gemotiveerd om te zien hoe ver ik kan geraken, ook in het tijdrijden. Dat was mijn grote liefde en boekte ik mijn beste resultaten als junior en beloften. Ik zit op de beste plek die ik had durven dromen. Ik kan me als renner ontwikkelen bij Quick-Step Floors. Ik krijg mijn eigen kansen en win met mijn ploegmaats. Het is niet eenvoudig om te winnen, maar alle renners krijgen hun kans. Dit jaar bewezen we opnieuw dat we de beste ploeg ter wereld zijn!
Photo credit: ©Tim De Waele
