Fernando Gaviria: “Tijd voor een stapje hogerop in 2018”
Ik wil de beste renner ter wereld worden. Dat is mijn doel en drive. Om de beste te zijn, moet je winnen. Dat motiveert mij om tijdens trainingen en wedstrijden een tandje bij te steken, vooral op het momenten dat het lastig is. Iedereen die aan topsport doet weet hoe lastig het is om het hele seizoen op topniveau te presteren. Er kan van alles misgaan, het verschil tussen winnen en verliezen in het wielrennen zit in marginale dingen.
Mijn seizoen was vrij lang dit jaar. Het begon in januari met de Vuelta a San Juan en eindigde in oktober met de Tour of Guangxi. Waar ik erg trots op ben is het feit dat ik in mijn eerste en laatste wedstrijd heb gewonnen. Ik ben erg tevreden over mijn tweede profseizoen, vooral als ik in ogenschouw neem dat ik een hele tijd langs de kant stond met een blessure aan mijn linkerbeen. Dat was niet erg fijn getimed in mijn opbouw richting de tweede seizoenshelft. Ik kan trots zijn op mijn 14 zeges, het dubbele van vorig jaar. Natuurlijk ben ik ook erg trots op mijn vier ritzeges en de puntentrui in de Giro d`Italia.
Ik was erg gefocust op een goede prestatie op het WK. Na mijn blessure deed ik een flinke inspanning om terug in te vorm te komen, maar ondanks een maand van hard trainen was ik niet 100 procent in Bergen. Dat is echter inherent aan het wielrennen en daar moet je snel overheen kunnen stappen om te kunnen focussen op de volgende doelen.
Mijn programma was fantastisch dit jaar. Volgend jaar ben ik klaar om nog een stapje omhoog te zetten en de grootste koersen te rijden. Ik denk dat ik beter kan doen dan dit jaar, al ben ik meer dan blij met de dit jaar en alle zeges die ik samen met de ploeg heb behaald.
Voor de Giro heb ik hard getraind om in een zo goed mogelijke vorm aan de start te staan. Ik wist waar ik stond, maar het was mijn eerste grote ronde ooit. Dus ik wist niet helemaal wat ik kon verwachten. Na de eerste ritzege was ik hongerig naar meer. Ik verliet de Giro met vier ritzeges, de puntentrui, een tocht in het roze, een zege en de witte trui voor Bob Jungels. Het was een fantastische ervaring. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar de afgelopen Giro d`Italia komt in het rijtje met schoonste koersen die ik al reed.
Vorig jaar was ik als neo-prof al blij dat ik aan de startlijn stond en kon koersen met de profs die ik vroeger op tv zag. Dit jaar was dat allemaal anders. Ik wilde winnen met deze ploeg in elke wedstrijd waarin ik deelnam.
Ik breng nog altijd graag tijd door in Colombia en train er graag. Tussen de wedstrijden probeer ik tijd te vinden om terug te gaan naar Colombia zodat ik mijn familie en vrienden kan bezoeken. Dit jaar bracht ik – mede door mijn blessure – zo`n 150 dagen door in Europa. Dat is een lange tijd zonder familie en vrienden, maar wanneer je wint en je jezelf thuis voelt binnen de ploeg dan is het makkelijker te doen. Ik ben erg blij met waar ik ben, mijn ploegmaats zijn de beste!
Op dit moment zit ik in Colombia waar ik blijf tot het trainingskamp in December. Ik woon samen met mijn vader en moeder in een klein plaatsje genaamd La Ceja, zo`n 40 kilometer van Medellin. Daar woont mijn zus. Zij is zwanger, dus binnenkort word ik oom! Mijn vakantie breng ik door met familie en vrienden, daarna start mijn voorbereiding op het nieuwe seizoen. Ik kijk er erg naar uit. Maar voor nu heb ik nood aan wat rust voor mijn lichaam en geest, daarna komt de focus wel op de grote doelen in 2018.
Photo credit: ©Tim De Waele
