Philippe Gilbert: “Gemotiveerd voor 2018”
Wanneer ik terugkijk op mijn seizoen 2017 kan ik zeggen dat ik vorig jaar de juiste beslissing heb genomen door voor Quick-Step Floors te kiezen. Ik wist dat de ervaring en kracht van de ploeg me ging helpen in de klassiekers. Ik was relaxt tijdens de winter, trainde hard en door al dat harde werk stond ik er goed voor tijdens de start van het seizoen.
Een historische dubbel
De Ronde van Vlaanderen was een groot doel voor mij. Ik sprak er al maanden over. Het is een van de grootste en meest belangrijke koersen op de kalender. Ik heb er altijd van gedroomd om deze wedstrijd te winnen. Mijn ploeg was fantastisch op deze dag. Ze beschermden me vanaf de start en zetten de beslissende forcing in gang op de Muur-Kapelmuur. Je wint zo`n koers nooit alleen, daarom verdienen mijn ploegmaats alle lof. Zonder hun hulp had ik niet kunnen winnen.
Ik weet dat het een gekke move leek door op 55 kilometer van de streep te gaan, maar ik voelde me sterk en was vol vertrouwen. Het was speciaal om alleen in Oudenaarde aan te komen. Niet alleen omdat ik eindelijk De Ronde won, maar ook omdat ik dat deed in een Belgische ploeg en met de Belgische kampioenstrui om mijn schouders. Het is een moment dat ik altijd zal koersen, een van de beste momenten in mijn loopbaan.
Twee weken later startte ik in de Amstel Gold Race. Ik wist dat ik de benen had om te winnen, maar dan was er die val op 100 kilometer van de streep. Het was een harde klap en mijn eerste gedachte was dat mijn koers er op zat. Het was pijnlijk, maar door de hulp van de ploeg keerde ik terug in het peloton en kon ik opschuiven naar de voorposten voordat het peloton in stukken brak. Het was erg emotioneel om na zo`n rollercoaster te winnen. Het waren de meest intense 100 kilometer van mijn leven.
Een drukke tweede seizoenshelft
Door de blessure die ik in de Amstel op liep moest ik de Ardennenklassiekers en de Giro d`Italia schrappen. Eind mei keerde ik terug in de Belgium Tour. Ik was tevreden met mijn vorm, ik eindigde als 4e in het klassement. Vanaf daar werkte ik verder en pakte ik in juni mijn eerste ritzege in de Ronde van Zwitserland.
Vervolgens startte ik met goede benen in de Tour de France. Mijn persoonlijke ambities schoof ik opzij om samen met de ploeg alles op te offeren voor Marcel. Elke vlakke rit controleerden we vanaf de start, zodat de rit zeker in een sprint zou eindigen. Het was niet altijd even eenvoudig, maar we werden rijkelijk beloond met 5 ritzeges. Helaas hadden we ook pech. Dan raakte geblesseerd, terwijl Marcel en ikzelf ziek moesten opgeven.
Op het WK wist ik dat de laatste klim een belangrijke rol ging spelen. Toen de aanvalspogingen kwamen moest ik een beslissing nemen: mee gaan of wachten totdat het peloton terugkwam. Dat laatste gebeurde uiteindelijk. Het idee was om nog iets te proberen in de finale, maar ik was niet de enige met dat plan. Alle pogingen werden teniet gedaan door het peloton en zo kwam er een sprint.
Gemotiveerd voor 2018
Het voorjaar is mijn favoriete deel van het seizoen. Het is dus vanzelfsprekend dat ik me opnieuw focus op de eendagskoersen. Iedereen weet ik dat ik droom van een zege in Milano-Sanremo en Parijs-Roubaix, zodat mijn palmares compleet is. Het geeft mij nieuwe motivatie, maar het draait niet alleen om deze wedstrijden. Ik wil in alle klassiekers mee doen.
De afgelopen jaren was ik erg succesvol in de klassiekers. Wanneer ik nog eentje kan winnen voordat ik de sport vaarwel zeg, dan ben ik een tevreden man. Zelfs wanneer ik niet alle Monumenten win, wil ik wel het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb en wanneer de tijd rijp is het wielrennen zonder spijt gedag kan zeggen.
Photo credit: ©Tim De Waele
