Max Richeze: “Klaar voor een mooi seizoen”
Hola a todos!
Hoe gaat het met jullie? Ik ben enkele dagen geleden gearriveerd in Colombia na mijn eerste koers van mijn seizoen in mijn eigen land de Vuelta a San Juan. Misschien had je de kans om deze online te bekijken?
Het was opnieuw een fantastische koers om te rijden. Als Fernando niet had moeten opgeven na zijn valpartij in de 4e rit dan hadden we zeker mee dan twee ritten gewonnen. Net zoals vorig jaar startten we dit seizoen met een ritzege van Fernando. Niemand kwam bij hem in de buurt. Hij is een van de beste renners als het om een snelle aankomst gaat.
Ik mocht dit jaar ook al genieten van de champagne. Ik won de rit waarin Fernando moest opgeven na een val. Het was een lastige rit met waaiers die het peloton nerveus maakten. Gelukkig konden we de tactiek aanpassen nadat we Gaviria verloren. De jongens deden een geweldige job en zetten me perfect af in de laatste honderden meters. Ik ben erg blij dat ik het werk kon afmaken voor mijn vrienden en familie. Sinds ik 13 jaar geleden prof ben geworden heb ik niet vaak gekoerst in Argentinië. Het is niet dat ik niet wil, maar er zijn gewoon weinig koersen hier. Elke keer dat ik hier echter reed was het fantastisch.
In een land waarin ieder praat over Messi en voetbal is wielrennen de eerste en meest populaire sport in San Juan, eigenlijk de hoofdstad van het wielrennen in Argentinië. Ik ben geboren en getogen in Buenos Aires, ik woon daar nog steeds. Sinds mijn jongere jaren kom ik echter al in San Juan voor trainingen en koersen. Ik heb de Vuelta a San Juan twee keer gewonnen als junior.
Ik ben maar een paar weken per jaar in Buenos Aires, want ik ben niet vaak in Argentinië. Dan trek ik ook naar San Luis of San Juan voor de trainingen. Buenos Aires is vlak, maar in San Luis en San Juan is het landschap meer gevarieerd en zijn er lastige bergen. Perfect om te trainen dus. Daarom wonen twee van mijn drie broers – die ook wielrenners zijn – in San Luis en San Juan. Alle drie hebben we gekoerst en onze vader was er om ons bidons te geven.
Ik ben de lead-out van Fernando Gaviria. Dat is mijn rol en die wil ik niet veranderen! Het betekent iets minder druk, maar ik moet wel elke keer leveren en tussen de allersnelsten rijden. Fernando en ik rijden nu twee jaar samen en we hebben echt vertrouwen in elkaar. Het vertrouwt overal waar ik ga in het peloton. Meestal gaat het natuurlijk, maar we praten altijd na afloop van de koers. Had de lead-out langer of korter gemoeten of had er iets anders gemoeten? Wanneer hij wint, dan win ik. Zo is het echt en elke keer is het prachtig.
Daarom zijn zijn doelen ook mijn doelen. We hebben hetzelfde koersprogramma. Vorig jaar reden we de Giro d`Italia en dit jaar is het plan om de Tour de France te doen. Het is de grootste koers ter wereld, daardoor komt er nog meer druk op ons te staan. Het wordt Fernando`s eerste Tour, maar we gaan voor ritzeges vechten. Het wordt zwaar – de Tour is de Tour – en alle beste sprinters gaan er zijn, maar we hebben het vertrouwen dat het goed gaat komen.
Ik ben nu voor het derde jaar bij de ploeg. Voor mij is het de beste ploeg ter wereld, waar ik hopelijk mijn loopbaan kan beëindigen. Begrijp me niet verkeerd, ik hoop dat ik nog enkele jaren kan blijven rijden. Dat hangt echter af van mijn werk. Wanneer ik mijn taak niet meer kan doen of ik niet meer in mijn beste conditie kan rond rijden, dan ga ik stoppen.
Ik heb een kleine droom over de Olympische Spelen van Tokio 2020. Ik heb als junior op de piste reden en het zou geweldig zijn om deel te nemen aan de Olympische Spelen op de piste, al is mijn focus nu op de weg gericht.
Volgende week rijden we de eerste editie van Oro y Paz, een zesdaagse rittenkoers in Colombia. Daarna keer ik terug naar Europa, waar ik in Italië woon met mijn vrouw en kind. Ik ga Zuid-Afrika missen, vooral Argentinië. Aan de andere kant wil ik het seizoen niet missen met mijn tweede familie van het Quick-Step Floors Cycling Team.
Photo credit: ©Tim De Waele/ Getty Images
