Laurens De Plus: “Ik weet dat ik sterker dan ooit terug kom"
Eerste keer in Zuid-Afrika
We keken allemaal uit naar deze stage in Zuid-Afrika, want niemand van ons was er al geweest. Het was dus een avontuur voor ons allemaal. We vertrokken de 19e vanuit Europa en landen de 20e `s ochtends in Johannesburg. Daar moesten we nog enkele uren rijden naar Mpumalanga, waar we gingen verblijven.
Rond 15.00 uur kwamen we eindelijk aan op deze prachtige plek bovenop een berg. We hadden nog net even tijd om de benen te strekken op de fiets. We waren compleet verrast door de adembenemende natuur die we zagen. Het voelde net alsof we in een documentaire van National Geographic rondreden. Het was allemaal zo prachtig.
We verbleven in een klein pension op 2100 meter boven zeeniveau. Het weer was erg mooi en er was een speciaal, familiair gevoel daar. Niet te vergelijken met een hotel. Een van de speciale dingen was dat we met slechts 5 mensen daar waren: Bob, Petr, onze coach Koen, soigneur Peter en ikzelf. Je wordt snel close met elkaar en hadden snel veel lol met elkaar.
Voorbereiden op mooi seizoen
Een van de mooiste ervaringen uit mijn leven was het bezoeken van het Kruger National Park op onze rustdag, de dag voor het ongeluk. We hadden al drie goede trainingsdagen achter de rug en de vierde dag bezochten we deze prachtige plek met giraffes, hyena`s en ander wild.
Elke dag was er wel iets te zien tijdens onze trainingsritten. Dat was ook ons doel om iets te zien tijdens de training, want we waren omringd door prachtige natuur. De eerste dag gingen we naar een waterval, de volgende dag zagen we aapjes en zo verder.
De stage was bedoeld om ons tijd te geven om te kunnen focussen op kleine, maar belangrijke details zoals het juiste eten en goed ontspannen. We wilden ons focussen op het nieuwe seizoen en een mentale boost krijgen. Het is niet vaak dat je een kans als deze krijgt. We hadden alles wat we nodig hadden. We wilden al deze dingen gebruiken in de opbouw naar het nieuwe seizoen. Ik ben de ploeg dankbaar dat we deze kans kregen.
Enorme tegenvaller
Ik ben erg teleurgesteld en triest over alles wat er gebeurd is. Het is mentaal lastig om nu weer langs de kant te staan zo kort na mijn valpartij in Il Lombardia. Ik begon mij net weer goed te voelen. Mijn lichaam voelde een stuk beter aan en de vorm begon te komen. Ik deed enkele goede trainingen en test op de Bakala Academy. Ik had ook een goed gevoel over de hoogtestage. Geen twijfel dat dit nu een enorme domper is. Maar wat kan ik anders doen dan mijn hoofd recht houden en optimistisch blijven richting de toekomst? Het is zeker iets wat ik ga doen!
Je wenst niemand zo`n soort ongeluk toe, maar het goede punt is dat ik van mijzelf weet dat ik terug kan komen. Zowel mentaal als fysiek. Dat is iets wat ik meeneem in de herstelperiode die mij nu staat te wachten. Ik weet zeker dat ik sterker terug kom dan ooit.
Het ongeluk
Ik denk dat we nog redelijk geluk gehad hebben bij het ongeluk, het had veel slechter kunnen aflopen voor Petr en mij. Ik weet niet veel meer van het accident, van hoe het allemaal gebeurd is. Wat ik wel weet is dat alles erg stil was. We waren aan het lachen en opeens lag ik op de grond, niet wetende wat er precies gebeurd was. Zo surrealistisch! Het was een rare ervaring en ook flink pijnlijk. Uiteindelijk had ik door dat Petr en ik geraakt waren door een truck. Op dat moment was ik erg blij dat Bob, Koen en Peter daar waren om ons kalm te houden totdat de ambulance arriveerde. Het kostte wat tijd om in het ziekenhuis te komen omdat het ongeluk gebeurde in een heel klein stadje. Gelukkig werden we naar een erg goed ziekenhuis in Nelspruit gebracht. We werden daar met veel professionalisme en warmte behandeld.
Ik was eigenlijk verrast over de hoeveelheid mensen die ons kwamen helpen. Zelfs mensen die er niks mee te maken hadden, mensen waarvan je het niet verwachtte kwamen ons helpen. Direct na de valpartij kwam een lokale zuster en die hielp ons mentaal om rustig te blijven. Ook de mensen uit het lokale stadje deden alles wat ze konden. In het ziekenhuis kwamen veel mensen ons bezoeken. Zuid-Afrikaanse mensen, Tsjechen en Belgen. Iedereen kwam langs, ook al kenden we ze niet. Ze wilden gewoon even gedag zeggen, ons goede moed wensen om door deze lastige tijd te komen. Er zijn zoveel hartverwarmende mensen in deze wereld. Ook de mensen van het pension kwamen ons bezoeken en verrasten ons met een worteltaart, de favoriet van Petr.
Na het ongeluk waren Petr en ik vaak samen. Dat gaf enig comfort om met je ploegmaat en goede vriend te kunnen praten. Natuurlijk was het ook zwaar om je ploegmaat zo te zien lijden. We wisten dat Petr er een stuk erger aan toe was dan mij. De eerste dagen voor de operatie waren dan ook erg zwaar. Ik kon niet slapen voordat ik de uitslag van Petrs operatie wist.
‘Brothers in arms’
Ik ben 6 dagen in het ziekenhuis verbleven, best een lange tijd. Bob, Koen en Peter bezochten ons vaak, dat gaf elke keer weer een boost voor het moraal. Ik voelde me veel en veel beter wanneer zij er waren. Ik denk dat je mijn gezicht kon zien opklaren op het moment dat zij door de deur kwamen. Je bent daar maar in het ziekenhuis en ziet dan je vriend.
Bob kocht ons een ketting en armband met het Afrikaanse symbool ‘unity’. Dat betekent veel voor me, voor iedereen. Alleen er al naar kijken geeft een boost. Ik denk dat we in de koersen die we in de toekomst samen gaan rijden nog veel dieper kunnen gaan dan iedereen anders. We gaan fantastische koersen samen rijden. We hebben voor altijd een speciale band met elkaar en gaan dit blijven herinneren.
De volgende week ga ik proberen te herstellen en tijd doorbrengen met mijn familie. Daarna kijk ik er naar uit om mijn training te hervatten. Ik moet de komende tijd met krukken lopen om de druk op mijn bekken te verminderen, maar ik blijf vooral in bed of op de bank om mijn bekken zo goed mogelijk te laten herstellen. Ik begin al een goede FIFA speler te worden, maar ik kan niet wachten om weer te gaan trainen en koersen.
Iedereen heel hard bedankt voor alle berichtjes en liefde die ik heb ontvangen!
Photo credit: ©Sigfrid Eggers
