Kasper Asgreen ontdekt de Vuelta stap voor stap
We zijn twee weken ver in deze grote ronde, hoe is het tot nu toe?
Het is een mooie ervaring tot nu toe. Ik ben erg blij met mijn optreden tot nu toe. Natuurlijk ben ik blij dat ik deel uitmaak van zo`n sterke ploeg, waarmee we het nodige succes hebben gehad in de eerste twee weken. Kort gezegd, het is een groot plezier om deel uit te maken van The Wolfpack tijdens deze Vuelta.
Wat waren je verwachtingen voor deze Vuelta?
Ik wist niet wat ik er van moest verwachten. Ik hoopte dat ik van waarde kon zijn voor de ploeg en het verschil kon maken voor mijn ploegmaats zoals Viviani. Natuurlijk had ik wel van andere renners gehoord over het niveau in de grote ronden. Het is hoger dan in andere koersen, dus ik was benieuwd hoe het was en te ontdekken of ik heb wat dat daar voor nodig is.
Ik hoopte – en hoop nog steeds – dat ik het werk kan doen wat er van mij verwacht wordt en kan bewijzen waarom ik geselecteerd ben. Tot nu toe heb ik voor mijn gevoel mijn rol goed vervuld. Afgaande op de feedback van mijn sportdirecteuren en ploegmaats lijkt het alsof ze ook blij zijn met mijn werk, dat is natuurlijk erg belangrijk.
Je hebt nooit een koers gereden langer dan 9 dagen (Tour de l`Avenir 2017). Wat is het grootste verschil?
De manier waarop je de inspanningen indeelt. Je hebt een lange termijn strategie nodig om er zeker van te zijn dat je elke dag genoeg kracht hebt. Dat is iets anders dan in een koers van een week. Dan maakt het niet uit of het de eerste of de vijfde rit is, dan kun je voluit gaan. Je weet dan precies waar je limieten liggen omdat je dat al vaker hebt gedaan.
Het is belangrijk om te ervaren dat het belangrijk is om je niet elke dag helemaal leeg te rijden. Op een klim kan je denken ‘ik kan bij deze groep blijven’ of ‘ik kan nog wat langer aan blijven pikken voordat ik moet lossen’, maar dan moet je jezelf de vraag stellen of dat wel nut heeft. Het is belangrijker om zoveel mogelijk energie te sparen waar dat kan. Dat maakt nogal een verschil tijdens zo`n lange periode van koersen. Dat is zeker iets wat ik nu heb geleerd.
Hoe reageren je lichaam en geest op twee weken koersen?
Ik voel me goed. Ik heb nog wat energie in de tank. Natuurlijk ben ik wel moe. De rit van zondag was een gemene. Ik denk dat ik een soort halve off-day had. Dat voelde ik al tijdens de eerste klim van 1e categorie. Ik werd vrij vroeg gelost en was een beetje bezorgd om de tijdslimiet, maar toen we aan de voet van de Covadonga aankwamen hadden we genoeg tijd om die in een stevig tempo te beklimmen.
Je moeder en drie broers waren hier om je een bezoekje te brengen. Ze vertelden ons dat je een koppige ezel bent. Is dat iets wat je in je voordeel kunt gebruiken?
(lacht) Daar zit wel een waarheid in. Op een dag als zondag, toen ik op 70 kilometer van de streep gelost werd, blijf ik gewoon doorfietsen en probeer dan niet te veel na te denken. Ik blijf maar trappen en trappen, de tijd en kilometers passeren dan en ineens ben je aan de finish. Het is makkelijker gezegd dan gedan, maar zo werk ik mentaal op de fiets. Op het EK finishte bijna de helft van het peloton niet. Ik was een beetje koppig door te zeggen ‘het is een beetje dom om niet te finishen. Blijf trappen en laat die kilometers achter je, Kasper. Nice and steady.’
Je hebt met de ploeg twee ritten gewonnen. Kun je dat gevoel beschrijven?
Het is echt geweldig! De massasprints kunnen me bekoren, want dichterbij een ploegzege kom je niet. Op de ploegentijdrit daargelaten dan. In een massasprint hangt het succes van de sprinter vaak af van de prestatie van de ploeg. Op zo`n dag kun je het verschil maken. Natuurlijk is het belangrijk dat Elia goede benen heeft en de sprint kan doen, maar de ploeg is ook erg belangrijk. Renners als Dries, Pieter, Enric en ik zijn dan niet de snelste renners van het peloton, maar we kunnen wel helpen tot aan de streep. In mijn geval was het geweldig om onderdeel te zijn van de beide zeges door de vluchters in te lopen of het tempo hoog te houden in de finale voordat een specialist als Michael Mørkøv het overnam.
Wat zijn je verwachtingen van de laatste Vueltaweek?
Op papier hebben we een goede kans met Elia in de 18e rit en natuurlijk in Madrid. Enric is ook erg sterk, dus gaan we hem zoveel mogelijk steunen. Hij heeft met zijn rit op de Covadonga indruk gemaakt op iedereen. Hij eindigde als 6e tussen de klassementsmannen en schoof diverse plekken op in het klassement.
Heb je nog persoonlijke ambities in de laatste week, bijvoorbeeld in de tijdrit van vandaag?
Ik ga mijn best doen in de tijdrit, maar na de verkenning van gisteren bleek wel dat het parcours niet helemaal geschikt voor me is. Ik houd erg van tijdrijden, de discipline waarin ik mijn beste resultaten boekte tot dusver. Ik ga alles geven en kijken wat me dat oplevert, maar ik start zonder grote verwachtingen. Voor de rest ga ik zoveel mogelijk proberen te genieten op weg naar Madrid en mijn best doen in elke situatie.
Photo credit: ©Tim De Waele/ Getty Images