Enric Mas: “Nog niks beslist in deze Vuelta”
Cantabria, een geluksbrenger
De dag van de tijdrit is altijd stressvol, vooral als je goed wilt presteren. Je voelt de spanning opbouwen tijdens zo`n dag vanaf het moment dat je opstaat tot het moment dat je eindelijk aan de start staat.
Dinsdag had ik tijd voor een goed ontbijt voordat we het parcours gingen verkennen. Daarna volgde een douche en een lunch om mijn energieniveau op peil te brengen. Tijdens deze uren had ik maar een ding in mijn hoofd: de tijdrit en het klassement. Normaal gesproken ben ik niet zo snel nerveus, maar gisteren was een belangrijke dag. Als er dan zoveel tijd zit tussen het moment dat je opstaat en de start, dan heb je ook veel tijd om nerveus te worden. Ik voelde wel vertrouwen. Kasper, Laurens en ik deden de verkenning van het parcours op de rustdag. Het gaf me een moraalboost toen ik doorkreeg dat het parcours lastig was. Zo`n dingetje kan mentaal een voordeel geven.
Ik wist niet zeker waar ik kon eindigen, maar ik wist dat ik iets kon neerzetten op zo`n parcours. Ik ben erg blij met mijn 6e plaats in zo`n sterk deelnemersveld. Nog belangrijker is dat ik wat tijd won op de klassementsmannen.
Misschien is Cantabria mijn geluksbrenger in Spanje. Zes jaar geleden werd ik Spaans tijdritkampioen in deze regio, niet ver van waar we dinsdag koersten.
Nog een lange weg tot Madrid
Zoals ik zondag al zei bovenop de Covadonga keek ik vroeg naar deze renners op tv en nu koers ik tegen ze. Er kan nog veel gebeuren tussen nu en Madrid. Ik hoop dat ik het geluk vanuit Cantabria met mij mee kan nemen. Ik heb goede benen nodig voor het laatste deel van deze Vuelta, ik bekijk het dag per dag.
Gelukkig heb ik veel geleerd sinds vorig seizoen. In mijn eerste seizoen als prof leerde ik elke dag wel iets nieuws, vooral tijdens een grote ronde. Ik herinner me dat ik vorig jaar startte met een goed vertrouwen in mezelf, maar ik wist niet waartoe ik in staat was. In de 6e rit reed ik ineens in een kopgroep van 3 renners die vocht voor de ritzege. De ervaring ontbrak toen bij mij ten opzichte van Marczynski and Poljanski, maar dat ik daar zat bevestigde mij dat ik het in me had.
Nu ik de koers voor de tweede maal rijd is mijn referentiekader anders. Ik heb nu een beter gevoel wanneer het het juiste moment is om aan te vallen of te volgen. Natuurlijk moet ik nog veel leren, want ik bent tenslotte nog maar 23 jaar. De komende jaren ga ik zeker nog de nodige ervaring op doen.
Ik ben natuurlijk erg dankbaar voor het vertrouwen dat Quick-Step Floors in me stelt en de kansen die ik krijg, niet alleen hier maar ook in andere topkoersen. Het betekent veel voor me dat ze elke dag aan mijn zijde rijden. Het gaat tot nu toe erg goed, vooral sinds afgelopen vrijdag. Ik kijk uit naar de laatste dagen van deze Vuelta. De 17e etappe wordt lastig in Baskenland, een belangrijke dag voor het klassement.
In het klassement sta ik nu vijfde, een bevestiging van al mijn harde werk. Ik wil me echter niet te veel laten meeslepen door mijn goede prestaties. Er is nog niks beslist, het wordt nog een stevig gevecht voordat we in Madrid arriveren. Ik ben er klaar voor!
Photo credit: ©Tim De Waele/ Getty Images
