De Duitse neo-prof praat over het tekenen voor Deceuninck – Quick-Step, zijn debuut en eerste zege voor de ploeg en natuurlijk opnieuw koersen.
Het eerste half jaar van 2020 was compleet anders dan we ons hadden kunnen voorstellen. Ik heb echter geen problemen gehad om gemotiveerd te blijven. Toen ik bij deze ploeg kwam als stagiair had ik ook bij anderen een kans, maar ik wilde de kans grijpen om me in 2020 bij The Wolfpack te voegen. Ik was niet zeker of er wel een plek voor mij was in de ploeg, maar wanneer ik bij de ploeg kwam voelde het direct als een grote familie met een fijne sfeer. Na de Brussels Classic tekende ik mijn contract op maandag, een dag later won ik de Textielprijs Vichte. Op vrijdag was ik opnieuw de beste, dit keer in het Kampioenschap van Vlaanderen. Het is nog steeds een droom wanneer ik er op terug kijk!
Ik kom uit een sportieve familie. Ik begon met voetballen, tennissen en skiën in de eerste plaats. In de zomer moest ik voor het skiën wat conditiewerk doen op de fiets, dat beviel mij heel goed. Mijn vader kocht me een mountainbike en we begonnen daarna wat te trainen en deel te nemen aan kleine koersen. Vanaf daar is het verder gegaan. Ik begon op 8 of 9 jarige leeftijd met de kleinere koersen, op mijn 15e schakelde ik over naar de weg en piste. Vanaf 2018 mikte ik op een profloopbaan.
Wielrennen wordt elk jaar groter en groter in Duitsland, maar het is nog niet op het niveau van Nederland of België. Het is wel aan het herstellen na het moeilijke verleden. De Duitse tv zendt nu elk jaar de Tour weer live uit. Ook de Deutschland Tour en andere koersen doen het goed. In 2021 i het Duitse kampioen in Stuttgart, mijn thuishaven.
Mijn seizoen begon in Colombia. Dat was lastig, maar wanneer ik nu terug kijk dan was het een speciale trip met zware trainingen en koersen met hele, hele fijne mensen. Het was een onvergetelijke ervaring. Ik kon voor het eerst een lange periode doorbrengen met Bob en Julian. Ik voel dat ik eenzelfde type renner ben als Bob en ik kijk zeker naar hem op. Vorig jaar keek ik natuurlijk naar Julian, dus om nu zoveel tijd met hem door te brengen was toch wel een droom die uitkwam. Toen ik terug kwam voelde ik zeker het voordeel van de hoogte. Ik voelde mijn goed in Le Samyn, maar kort daarna stopte het seizoen. Dat was lastig, maar het is zoals het is. Ik had een mooi programma, maar moest nu gaan trainen. In het shirt van Deceuninck – Quick-Step was het eenvoudig om gemotiveerd te blijven. Ik kon gelukkig ook altijd buiten trainen en het weer was mooi.
Ik kijk er erg naar uit om iedereen weer te zien bij het trainingskamp volgende week. Hopelijk werken we toe naar de nieuwe start op 1 augustus. Ik heb met mijn coach en het management enkele mooie doelen bepaald voor de rest van het jaar. Op dit niveau is elke koers erg mooi en ik ben blij elke keer dat ik een nummer kan opspelden.
Photo credit: ©Luc Claessen / Getty Images