Remco Evenepoel: “Zege in Polen was erg emotioneel”

De Belg sprak over zijn ritzege in Polen en wat deze voor hem betekende.

De Tour de Pologne was mijn eerste World Tour rittenkoers van het jaar. Ik keek er erg naar uit na mijn eindzege in de Vuelta a Burgos. Er was in Polen dan wel geen bergrit of tijdrit, maar ik had veel vertrouwen en motivatie. Ik wilde gaan voor een goed resultaat aan het eind van de week. De beste kans om daarvoor te gaan was in rit 4.

Helaas werd alles anders vanaf de openingsrit waarin Fabio zeer hard viel. Ik kwam als 50^e over de meet. Ik moest hekken, reclameborden en renners ontwijken in de laatste meters, maar had niet direct door wat er gebeurd was. Toen kwam een andere renner bij me en vertelde me wat er met Fabio gebeurd was.

Zelfs nu na al die weken kan ik niet in woorden uitdrukken hoe ik me die avond voelde en welke gedachten er door mijn hoofd gingen. We dachten er aan om te stoppen, maar na een gesprek met Fabio`s familie besloten we door te gaan. Ze vertelden ons dat hij wilde dat wij dat gingen doen, dus daar gingen we in mee.

Op de ochtend van de voorlaatste etappe vroeg ik onze persverantwoordelijke om Fabio zijn nummer, daar dacht ik aan tijdens de nacht voor de rit. Op het moment dat ik dat rugnummer kreeg en het in mijn handen had, voelde ik direct dat het mijn dag ging worden en ik klaar was om een zege te pakken voor Fabio. Het plan was om de laatste ronde in Bukowina Tatrzanska aan te vallen, maar op 50 kilometer van de meet merkte ik dat iedereen op de limiet zat. Toen voelde het als het perfecte moment om te gaan en dat deed ik dan ook. Eerst bleef het gat klein, maar ik bleef pushen en zag mijn voorsprong oplopen.

Het was erg emotioneel om met Fabio zijn nummer omhoog over de meet te komen. De hele dag en nasleep was erg emotioneel. Niet alleen voor mij, maar voor de hele dag. Enkele dagen later kreeg ik van Fabio zijn vriendin een berichtje dat hij de beelden had gezien en erg trots en blij was. Dat was alleen al meer waard dan die ritzege of de eindzege in Polen. In The Wolfpack zijn we meer dan ploegmaats, we zijn een familie en zijn er voor elkaar in elke situatie.

Photo credit: ©Luc Claessen / Getty Images