De 27-jarige Duitser, een van de beste roeiers ter wereld, startte deze week zijn wielercarrière als stagiaire bij de Wolfpack.
“Mijn eerste wedstrijd als stagiaire in Gullegem verliep heel goed. Ik zat in de kopgroep en Pieter vertelde me dat ik kon aanvallen, misschien had ik dat wel kunnen doen, maar dan denk ik dat ik het niet zo lang had kunnen volhouden. Mijn kopbeurten waren iets te lang, dus daar verloor ik waarschijnlijk te veel energie. Ik was nerveus. Normaal ken ik het gevoel van een wedstrijd, maar dit is eigenlijk iets nieuws.”
“Ik denk dat het goed is om dat tikkeltje stress te voelen. De volledige koers kreeg ik veel steun van mijn ploeggenoten. Ze vertelden me waar ik energie kon sparen, dat ik mijn kopbeurten niet te lang moest maken, en toen ik tegen het einde een beetje in moeilijkheden zat, kwamen Iljo en Stijn naar voren en deden wat tempowerk, zodat ik in hun wiel kon blijven. Ze vroegen me hoe ik me voelde en ze zorgden voor me. Ze waren zo sterk en bleven de hele tijd op kop rijden.”
Team work
“Toen ik in het peloton reed, moest ik mezelf eerst wat kalmeren en echt gefocust blijven, omdat je heel dicht bij andere renners rijdt. Maar toen het peloton op een lint werd getrokken, was het weer goed. Je moet natuurlijk altijd gefocust zijn. Voor Izegem Koers op donderdag zal ik proberen meer energie te sparen en wat meer gels in te nemen. We zullen zeker proberen om weer vooraan mee te spelen. Misschien kan ik nog eens met een kleine groep voorop rijden, we zullen zien.”
Als roeier bracht Jason al veel tijd door op zijn fiets: “We hebben gemiddeld 20 à 30 uren training per week, en twee derde daarvan vulde ik in principe in op de fiets. Ook bij het roeien is team work belangrijk. Je hebt je partner nodig om op je best te presteren en dat is hetzelfde als in het wielrennen, waar je je ploeggenoten helpt en omgekeerd.”
Het verhaal van Jason is bijzonder, want hij pakte net een zilveren medaille op de Olympische Spelen als roeier en kiest nu een andere weg in zijn leven: “Er waren twee redenen. Eigenlijk wilden ze onze discipline, de lichte dubbeltwee, van de Olympische Spelen halen. Toen dacht ik bij mezelf: ik wil het eens proberen in de wielersport, want door die beslissing zou de sponsoring van de federatie wegvallen. Ik heb altijd van de wielersport gehouden en dacht er al eerder aan om de overgang eens uit te proberen. Toen besloten ze dat de discipline voor de laatste keer op de Olympische Spelen in 2024 in Parijs te vinden zal zijn. Ik denk ook dat ik het meeste uit de roeisport heb gehaald.”
De zilveren olympische medaille en het winnen van het WK zijn enkele belangrijke prestaties die Jason altijd zal koesteren: “De olympische medaille in het roeien is het hoogst haalbare. Ik heb gehoord dat het in de wielersport anders is, dat het winnen van een klassieker als Parijs-Roubaix voor sommige renners meer zou betekenen dan het behalen van een olympische medaille.”
Volgend doel: ervaring opdoen
Daarnaast bewees Osborne nogmaals zijn sterke motor door wereldkampioen te worden op de rollen: “Dat was eigenlijk een spontane beslissing. De Duitse wielerbond vroeg me of ik deel wilde uitmaken van hun ploeg, omdat ze wisten dat ik sterk was doordat ik al enkele wedstrijden op het online platform had gewonnen. Het enige probleem was dat het tijdens mijn roeitrainingskamp in Portugal viel, dus mijn training moest ik wat aanpassen."
Jason bereidde zich niet echt voor, maar hij won toch van sterke profs, waaronder Tom Pidcock en Rigoberto Uran. Nu wil Osborne zich verder ontwikkelen als renner: “Ik wil er het maximale uithalen en niet kijken naar het verleden. Het betekent zoveel voor mij dat ik meer ervaring kan opdoen in het beste team ter wereld, met geweldige ploeggenoten. Winnen is hier de spirit en ze weten hoe ze dat kunnen bereiken."
