De 27-jarige keert terug in de Ronde van Luxemburg, na zijn val in de Settimana Ciclistica Italiana. Masnada kijkt met vertrouwen richting de laatste koersen van het seizoen.
“Een maand niet fietsen is lang, maar ik voel me goed. De vorm is er al, maar met slechts één maand training in de benen bereik je niet je beste conditie. Tegelijkertijd heb ik vertrouwen voor de volgende wedstrijden. De enige manier om terug te komen is om opnieuw te koersen en dat zal zeker helpen om mijn beste niveau weer te bereiken. De blessure was niet heel erg, maar ik mocht een maand niet fietsen. Mijn doel was om voor het einde van het seizoen mijn comeback te maken. Ik ben blij om in Luxemburg te zijn, want het is minder dan twee maanden na mijn val en dat is geweldig, want ik herstelde heel goed. Ik sta te popelen om weer te koersen.”
“Ik werkte drie weken hard in Livigno met de ploeg om me voor te bereiden op het tweede deel van het seizoen. Aan het einde van het trainingskamp gaf de ploeg me de kans om deel te nemen aan de Settimana Ciclistica Italiana met het nationale team richting de volgende koersen, maar ik had pech en viel. Toen ik in het ziekenhuis lag, wist ik dat de Vuelta of het EK geen optie meer was. De dokter was eerst niet zo optimistisch, omdat ik zo'n 30 à 40 dagen niet mocht fietsen. Ik dacht dat ik dit jaar niet meer terug zou komen en dat ik moest wachten tot 2022.”
“Na 30 dagen niets te hebben gedaan en gewoon thuis te blijven, mocht ik opnieuw fietsen en het gevoel was goed, want ik kon zonder pijn trainen. Dan kon ik de intensiteit van de trainingen wat verhogen. De eerste twee weken trainde ik thuis en daarna besloot ik naar Tignes te gaan, omdat je op hoogte harder kunt trainen en je lichaam anders reageert. Dus ging ik 15 dagen naar Tignes, ik weet zeker dat dat werk zijn vruchten zal afwerpen.”
“Ik had al een mindere Giro d’Italia, want ik werd ziek na de Ronde van Romandië en kreeg toen last van tendinitis in mijn knie waardoor ik uit de Giro moest stappen. Toen viel ik in juli, en een hele maand lang kon ik niet fietsen. Ik zette mijn sociale media uit. Ik bleef gewoon thuis, ging 's middags naar het strand, las wat boeken en dacht aan andere dingen en niet alleen aan de koers. Valpartijen kunnen gebeuren, het hoort bij het fietsen. Je werkt hard, je probeert in perfecte conditie naar de wedstrijd te gaan, maar een valpartij kan alles veranderen. Dan moet je gewoon gefocust blijven en op zoek gaan naar een nieuw doel, in mijn geval om voor het einde van het seizoen terug te komen. De ploeg kent mijn situatie, ik ken de situatie, we weten wat er gebeurd is en daardoor was ik niet gestrest."
“Mijn familie probeerde me thuis te helpen, vooral mentaal. Tien dagen lang wilde ik niet veel praten, maar toen was mijn familie er en ze zijn altijd bij me als ik het moeilijk heb. Je hebt je familie nodig. Nu wil ik weer zoals altijd koersen, gemotiveerd en proberen de ploeg te helpen om goede resultaten te behalen. Tegelijkertijd heb ik hard gewerkt, ik wil alles geven. Ik ga naar de koers om mijn best te doen en mijn werk te doen. In deze ploeg moet ik gewoon trappen en mezelf verbeteren, en dat is wat ik zal proberen."
Foto credit: ©Wout Beel
Onze wolven
Fausto Masnada