De Nederlander keek terug op zijn bijzondere Vuelta, die voor hem het einde van zijn comeback betekende.
“Voor de Vuelta was ik natuurlijk wat nerveus, maar ik had ook vertrouwen dat er de eerste twee weken sprintkansen waren en dat we een sterke ploeg hadden voor de lead-out. Je voelde in de dagen ervoor dat iedereen gemotiveerd was. De sfeer was echt goed, op en naast de fiets. Maar ik was een beetje nerveus, want je weet nooit hoe een grote ronde zal verlopen. Ik had twee jaar geleden al een goede Vuelta gereden, maar je weet nooit of je hetzelfde niveau haalt als voorheen.”
“Ik was al dichtbij in de tweede etappe en toen hadden we het idee dat het zou kunnen lukken om te winnen. In de vierde etappe gebeurde dat. Op papier zag de sprint er niet zo ideaal uit door het korte klimmetje voor de finish en de laatste 400 meter die omhoog gingen, dus je weet het nooit zeker, maar het lukte perfect. Iedereen in de ploeg hielp me die dag, ze hielden me vooraan en ik kon mijn sprint starten in het wiel van Démare die normaal niet te verslaan is op zo'n aankomst, maar die dag had ik geluk. Het was een mooie finish dus daar had ik het idee ‘oké, ik kan nog winnen in een grote ronde’, dit was een grote opluchting, maar ook richting mijn ploeg en ploeggenoten liet ik zien dat ik nog in staat was om te winnen.”
Einde van de comeback
'"Voor mijn val had ik in 2019 al twee etappezeges genomen in de Vuelta en ik denk dat dat het beste was dat ik tot nu toe op de fiets had bereikt. Ik plaats deze overwinning op hetzelfde niveau als de andere twee, omdat ik het gevoel had dat ik terug hetzelfde niveau van toen haal, dat lieten mijn resultaten toch zien. De comeback is geslaagd.”
“Toen nog twee etappes winnen was fantastisch. Etappe 16 had veel verschillende lagen. Dit was in de derde week van een grote ronde, het was een zwaar parcours met toch wat beklimmingen waar andere ploegen het me moeilijk probeerden te maken, maar mijn ploeg deed een fantastische lead-out na deze zware dag. Het feit dat het op mijn verjaardag gebeurde, met de groene trui op mijn schouders, maakte het nog specialer. Sommige familieleden waren erbij, dus ook zij vierden dit. Daar, in Santa Cruz de Bezana, deed ik ook beter dan mijn laatste Vuelta, want ik had op dat moment drie overwinningen. Ik was bijna zeker van de puntentrui, als ik veilig het einde van de Vuelta zou halen. Dit was zo'n speciale dag die ik nooit zal vergeten."
“Voor een sprinter zijn de ploegmaats sowieso heel belangrijk, niet alleen voor de lead-out, maar ook voor het terugbrengen van de kopgroep. In de bergetappes waren ze er altijd, ze hielpen me in de beklimmingen en begeleidden me in de afdalingen. Alleen zijn of je ploeggenoten om je heen hebben maakt een groot verschil. Zonder hen was het niet mogelijk geweest om die drie overwinningen en de groene trui te pakken.”
“De laatste dag was een tijdrit en ik had een schema om binnen tijd te finishen. De eerste 30 kilometer wilde ik ook goed rijden en de laatste kilometers als ik wist dat ik op tijd zou komen, kon ik genieten en dat is wat ik deed. Met het publiek langs de weg, ook op het plein in Santiago de Compostela keek ik om me heen en ik probeerde gewoon te genieten van het moment. We hadden een hotel bij de aankomst, al mijn ploeggenoten waren daar, we vierden en gingen samen naar het podium. Dat was echt speciaal. Ik deed het niet alleen, daarom was dat voor mij het mooiste moment, om met mijn ploeggenoten aan mijn zijde op het podium te staan en samen op de foto te gaan. ”
Vuurwerk thuis
“Mijn ouders volgden de Vuelta met de camper, ook mijn vriendin en enkele andere familieleden waren erbij. Voor hen was het spannend en bijzonder. Ze waren het afgelopen jaar aan mijn zijde, ze zagen alle stappen, de operaties, het herstel, de trainingen, altijd terugkomen van nul en weer opbouwen. Tot het moment dat ik weer sprintte in de Ronde van Wallonië en nu heb ik hetzelfde niveau als voor de valpartij. Dit was emotioneel voor hen, ik denk niet dat je het in woorden kan uitdrukken."
We zijn allen dankbaar en blij dat ik hier vandaag ben.
“Niemand had een jaar geleden gedacht dat dit mogelijk was. Toen ik thuiskwam was er een warm welkom met vuurwerk. Ik was best moe na drie weken koersen, maar dat was heel fijn. Later reed ik door mijn dorp, er waren zoveel mensen die voor me juichten. Je zag dat ze het leuk vonden om mij te volgen tijdens de Vuelta en dat is waar deze sport om draait."
“Als je iets leuk vindt en plezier hebt, dan moet je het altijd blijven doen en dat is wat ik deed. Ik houd van fietsen en koersen, ik ben er goed in en geniet ervan. Dat samen met mijn familie en de ploeg bleven me pushen om terug te komen als renner. Ik deed het niet alleen, ik had veel steun en nu ben ik blij dat ik nog steeds van het fietsen geniet. Dit is het geheim van hoe ik me terug naar de top vocht."
Foto credit: ©Tim De Waele / Getty Images
©Wout Beel
