On Tour met Brian Holm, deel 3
Als het de Tweede Oorlog was geweest had sergeant Dries het ‘purple heart’ en het ‘Iron Cross’ van commandant Von Alfonso gekregen.
Ik heb een goed boek gelezen tijdens deze Tour. Het was heel relaxed. Ik hou van geschiedenis. Ik lees geen dingen op het internet en kijk niet in de krant, want je leest het zelfde in de morgen. Soms negatief en daar word je dan weer boos van.
Ik zeg wat ik denk voor de koers. Het kan me niet veel schelen om er na de tijd over te lezen. Ik lees een goed boek in de avond, over de geschiedenis of zo. Ik hou er echt van. Over de oorlog, met de renners, ze starten de wedstrijd als heren. Ik hou ervan hoe de renners, ze zijn zo goed gekleed, een klein dansje doen voor de dames. Maar op kilometer 0 drukken ze op een knopje en veranderen ze in 50 soldaten. Geen van hen die dan nog afspraken denkt. Ik denk voor de renners, het is een slagveld dar. De renners maken alle beelden me, mensen die hun handen breken. Het is zwaar in de ochtend, iemand huilt, maar we moeten verder en geven nooit op. We blijven vechten. We gaan naar het front, we gaan in de aanval.
Ik ben waarschijnlijk de enige die van lange verplaatsingen houden. De mecanicien rijdt en ik kan een boek lezen. Iedereen klaagt over de lange verplaatsingen, maar met een boek van 1000 pagina`s heb je geen tijd over. Dus kan ik misschien 1 of 2 uur lezen. Ik heb mezelf een doel gesteld om elke vier jaar een boek te schrijven. Ik ben een schrijver. Ik heb nu vier boeken geschreven. Als ik stop met wielrennen komt het volgende boek uit. Misschien laat ik het wel bij elke 4 of 5 jaar. Ik geef mijn volgende boek aan Wilfried en Bramati. Misschien vinden ze het wel niet leuk, maar ze kunnen altijd nog naar de foto`s kijken!