De Belgische kampioen vertelt over zijn eerste maanden met de Wolfpack en zijn terugkeer in het peloton voor het tweede deel van het seizoen.
“Ik kijk tevreden terug op mijn jaar tot nu toe. Ik hoopte op zo'n start, maar je krijgt niet altijd dat waar je op hoopt. Ik denk dat ik blij mag zijn met de overwinningen die ik behaalde, hoewel het in sommige koersen beter had gekund. Nokere Koerse was heel bijzonder, want het is bijna een thuiswedstrijd en de sfeer was gewoon ongelooflijk. Er waren veel fans, maar ook de eerste etappe in de Ronde van Oman, net na de geboorte van mijn zoon, was speciaal en zal altijd een mooie herinnering blijven.
Ik heb er een trainingskamp van twee weken op Tenerife opzitten en dat ging heel goed. Net als de afgelopen jaren had ik mooi weer. Ik ga er nu reeds drie jaar naartoe. Ik hoorde van Bert dat het weer hier niet zo goed was, dus ik ben blij dat ik in warme weersomstandigheden kon trainen. Ik had ook Cameron en mijn zoon Jules bij me, dus het was quality time gecombineerd met trainen. Nu ik een maand samen met mijn zoon heb doorgebracht, voel ik wel dat het moeilijker is om naar de koersen te vertrekken, ik mis hem nu al.
Deze week zouden er enkele kansen moeten zijn op een overwinning. Samen met mijn beste vriend Bert rijden is geweldig, ik vertrouw hem gewoon 100%, ik weet dat ik dat kan en dat hij er alles aan zal doen om me er te krijgen. Je weet wat je van hem mag verwachten. Hij is goed in wat hij doet en dat bleek al, want we boekten dit seizoen al enkele successen samen.”
De lead-out volgen
“Voor we in hetzelfde team reden, kwamen we elkaar al veel tegen in het peloton. Het was natuurlijk niet de bedoeling om in zijn wiel te zitten of hij in mijn wiel, maar vaak was dat wel het geval. Het gebeurde zelfs in de jeugdcategorieën, en de reden hiervoor is volgens mij dat we gewoon dezelfde manier van denken hebben.
Ik ben net terug van trainingskamp, dus het is altijd een beetje afwachten hoe de benen zullen zijn. Morgen en zondag komen er zeker kansen en de etappe met de kasseien moet mij ook liggen. De tweede dag is misschien iets meer voor de puncheurs, maar ik kan het proberen. De etappe naar Cassel wordt de zwaarste, in mijn dromen hoop ik daar nog op een mooi resultaat maar ik denk dat ik me gewoon moet focussen op waar ik goed in ben en dan zien we wel.
Ik voel me goed in de ploeg, toen de soigneur me daarnet zag vertelde hij me dat ik thuis gekomen ben. Ik heb een geweldige lead-out waar ik blind op kan vertrouwen, geweldig materiaal en fantastische staf, dus het gaat gewoon goed. Ik hoop dat deze week weer succesvol wordt. Als je eenmaal een overwinning hebt behaald, wil je meer winnen, het houdt je op de been. Iedereen wil altijd meer, het is nooit genoeg. Het is mijn motivatie, het drijft me en zorgt ervoor dat ik beter wil worden.”
Foto credit: ©Luc Claessen / Getty Images
Onze wolven
Tim Merlier 