Vuelta: Martin tovert monsterlijke solo uit hoge hoed
Martin reed een voorsprong van 7 minuten bij elkaar. Het peloton kwam kilometer per kilometer dichterbij, maar Martin weigerde zich zomaar neer te leggen en bleef vechten voor elke seconden. Met nog 15 kilometer te gaan had hij nog een voorsprong van 15 seconden en leek het een kwestie van tijd voordat de voorspelde massasprint er kwam. De wereldkampioen tijdrijden hield echter stug vol, maar zag het peloton naderen tot op 8 seconden. Op de een of de andere manier slaagde de Duitser erin om zijn voorsprong weer te vergroten naar 15 seconden met nog 5,8 kilometer op de teller. Plotseling leek het er op dat Martin toch kans maakte op de ritwinst ondanks het gevecht tegen de wind.
Bij het ingaan van de slotkilometer had hij nog 9 seconden voorsprong en weigerde hij op te geven. Het peloton kwam snel dichterbij met de sprinttreinen op kop van het peloton. Martin bleef vechten, maar moest op 30 meter van de streep toch het peloton naast zich dulden. Hij eindigde nog wel als 7e.
Michael Morkov (Team Saxo-Tinkoff) won de rit voor Maximiliano Richeze (Lampre-Merida) en Fabian Cancellara (Radioshack-Leopard) 3rd. Gianni Meersman werd net achter zijn ploegmaat 8e.
“Het was een ongewone tijdrit over bijna 4 uur. Ik besloot in de aanval te gaan om de ploeg te beschermen. Want als ik ingerekend zou worden hadden we Gianni Meersman en Andrew Fenn nog achter de hand voor de sprint. Ik besloot aan te vallen en plotseling was ik alleen. Ik pakte meteen enkele minuten en op dat punt zei ik ‘waarom ook niet?’. Ik denk dat het een goede zet is geweest. Ik voelde me telkens vrij goed en moet zeggen dat de rugwind met ook heeft geholpen. Zonder die rugwind was het sowieso kansloos om het tot het einde te redden”, aldus Martin.
“In de finale was het gat erg klein. Op 10 kilometer van de streep zaten ze erg dicht achter me en dacht ik aan opgeven. Maar toen besloot ik om me opnieuw te lanceren en toen dacht ik dat ze het gat niet meer konden dichten. Ik was moe met nog 5 kilometer te gaan. Het parcours was zwaar en werkte me tegen met enkele oplopende stroken. Het peloton ging voluit, maar ik bleef gefocust. Het was een raar gevoel. Ik zag de finishlijn en kon het peloton achter me horen op hetzelfde moment. Ik gaf alles en kon niet sneller gaan in de laatste 200 meter. Helaas rekenden me ze nog in”, ging Martin verder.
“Dat is natuurlijk bitter. Aan de ene kant denk je dat je had kunnen winnen met iets meer geluk. Aan de andere kant voel ik me wel winnaar. Iedereen wilde met me praten na de finish. Ik heb het gevoel iets groots en lastigs gedaan heb. Ik mocht het podium op voor de prijs van de strijdlust. Het was speciaal om daar te staan voor het publiek. Als ik het optimistisch bekijk was het ook nog een goede training voor het wereldkampioenschap. De lijn tussen iets fantastisch neerzetten en verliezen is erg dun in deze sport, maar je moet het proberen. Ik denk dat het de eerste keer is dat ik zo`n lange ontsnapping heb gedaan. Al heb ik dan niet gewonnen, ik draag de herinneringen bij me voor een lange tijd.”
Martin was ook dankbaar met de steun van zijn ploeg. De ploegwagen was constant achter hem om hem te motiveren tijdens zijn ontsnapping. “Ik wil ze daarvoor bedanken. Rik Van Slycke zat in de wagen achter me en moedigde me telkens aan. We verloren nooit de controle en kon de inspanning volhouden tijdens de rit. Ik wil de ploeg bedanken voor alle steun tijdens de eenzame kilometers”, besloot Martin zijn verhaal.
