E3 Harelbeke: Terpstra en Vandenbergh 2e en 4e
Met nog 31 kilometer te gaan gingen Geraint Thomas (Sky ProCycling), John Degenkolb (Giant-Shimano), Terpstra en Vandenbergh in de aanval. Peter Sagan (Cannondale ProCycling) maakte even later de aansluiting.
Het gat was 16 seconden op 26 kilometer van de streep, waarbij Fabian Cancellara (Trek) een groot deel van het achtervolgingswerk opknapte. Sagan zag het gevaar vanuit de achtergrond en versnelde opnieuw. Thomas, Vandenbergh en Terpstra haakten karretje aan. Vandenbergh reed vervolgens alles uit de kast om de voorsprong te vergroten naar 40 seconden. In de achtergrond werd OPQS renner Zdenek Stybar getroffen door pech in de groep met Tom Boonen en Cancelarra. De Tsjech kwam echter weer terug.
De koplopers bleven goed samenwerken en breidde hun voorsprong uit. Terpstra ging op iets minder dan 6 kilometer te gaan in de aanval, maar kwam niet weg. Vandenbergh probeerde het daarna, maar werd ook weer ingerekend. De Belgische OPQS renner probeerde het daarna nog enkele malen, maar Sagan neutraliseerde zijn pogingen en ook die van Terpstra die het later nog eens probeerde.
In de laatste honderden meters viel Vandenbergh nogmaals aan, dit keer gecounterd door Thomas. Sagan ging vervolgens over Thomas en won de wedstrijd. Terpstra gaf nog alles om Sagan voorbij te komen, maar moest dit keer genoegen nemen met een 2e plaats. Thomas werd 3e, Vandenbergh 4e. In de achtervolgende groep eindigde Boonen op een 11e stek.
Reactie Terpstra
“Het was vrij hectisch. In het begin had ik last van mijn benen, de koers van woensdag zat nog in de benen. Ik wilde de benen goed laten draaien in het begin, maar op de smalle wegen waren diverse valpartijen en dat maakte het chaotisch. We kwamen daar goed doorheen en op het einde zat bijna de hele ploeg vooraan. Door een valpartij ontstond er een klein gat en daarna was het volle bak koers op de Patersberg en de Oude Kwaremont. Ik voelde direct dat Sagan in goede vorm verkeerde. Hij versnelde telkens op de heuvels. Ook toen Stijn en ik begonnen met aanvallen kon hij de gaatjes snel dichten. Ik wist dat het lastig was hem te verslaan. Hij toonde dat hij de snelste was vandaag. Maar met een overwinning in Dwars door Vlaanderen en een 2e plaats vandaag is niet slecht. We wonnen vandaag niet, maar hadden wel 2 renners in de top-4.”
Reactie Vandenbergh
“Het was een lastige koers. Na de heuvels bleef ik vooraan en hield het tempo hoog voor Keisse en Stybar. Na de Patersberg werkte ik voor Stybar en Tom, maar op de Kwaremont ontplofte de koes. Ik verzeilde in de tweede groep, maar maakte de sprong naar de eerste groep waar ook Niki zat. Dat was het goede moment, anders was mijn koers voorbij geweest. We zaten daar met 2 man, maar Sagan was erg sterk. Op de voorlaatste klim maakte hij tempo en dunde daardoor de kopgroep uit. We wilden niet met Sagan naar de finish rijden, maar hij reed alles dicht net als Thomas. Voor mij is het een bevestiging dat de conditie in orde is en ik klaar ben voor de klassiekers. Ik start de koers altijd om Tom in goede positie te houden. Ik verloor daardoor misschien wat energie, maar voelde me nog goed in de finale. Twee renners in de top-5 is een goed resultaat voor de ploeg.”
Reactie Boonen
“Vandaag begon goed, maar op La Houppe was er een massale valpartij aan de voet van de klim. We zaten vooraan, rond de 15e stek. Ik raakte mijn rechterduim bij de valpartij, waar we met 5 man van de ploeg bij lagen. Ik wist toen direct dat het een lastige dag ging worden, want daar begint de koers. IAM en Trek maakten de koers hard, want veel favorieten waren betrokken bij de valpartij. Dus we moesten volgas over de heuvels gaan en in de afdaling dezelfde snelheid aanhouden als de mannen vooraan. Het kostte wat tijd om ze terug te halen. Toen we dat gedaan hadden begon de miserie met valpartij en lekke banden. Het was daardoor lastig om in goede positie te komen. Het was ook erg gevaarlijk om terug te keren. Dat lukte uiteindelijk wel en toen konden we ook controleren. Ik vertelde Stijn en Niki dat ik veel last had van mijn hand en ze goed op moesten letten. Ik gaf alles, maar wist dat het lastig ging worden. Op de kasseien deed het erg pijn. In de beugels ging het wel, maar met de handen bovenop het stuur was het erg pijnlijk. Ik kon niet versnellen vanuit het zadel. Op de Kwaremont probeerde ik het, maar op een gegeven moment is het genoeg.”