Tony Martin verlaat Tour de France met gebroken sleutelbeen
“Het sleutelbeen is in verschillende stukken gebroken, dus het is een harde val geweest. Een van de stukken kwam zelfs door de huid, een open fractuur dus. Tony wilde morgen nog starten, maar ik kan dat niet toelaten. Renners willen altijd koersen, vooral Tony. Hij heeft de afgelopen jaren getoond te kunnen koersen met gebroken botten. In deze situatie was het onmogelijk om verder te koersen. Hij moet onmiddellijk geopereerd woorden, daarom gaan we nu naar het ziekenhuis. We moeten het sleutelbeen repareren daar. Martin is al aan de antibiotica en daarom kunnen we niks riskeren, starten is gewoon onmogelijk”, aldus ploegdokter Helge Riepenhof.
“Ik weet niet exact wat er gebeurd is. De ploeg bracht me prima in positie. In de laatste kilometer had niemand de energie nog om de snelheid hoog te houden. Alles vertraagde en iedereen wachtte. Ineens raakte ik een achterwiel van de renner voor me. Ik dacht nog rechtop te kunnen blijven, maar raakte een renner van Giant-Alpecin en ging toen tegen de grond. Met relatief lage snelheid knalde ik met mijn volle gewicht op mijn linkerschouder tegen de grond. Ik voelde direct dat er iets gebroken was. Bij de röntgenfoto’s dacht ik nog even dat ik het misschien mis had, maar toen werd bevestigd dat het echt gebroken was. Deze Tour is een emotionele rollercoaster voor mij geweest”, aldus Martin.
“De ploeg heeft alles voor me gedaan. We verdedigden de trui met verve en hadden het nog een paar dagen kunnen houden. Met Stybar was het zo`n mooi moment. Het is zo raar om verdrietig en blij op hetzelfde moment te zijn. Ik heb tegen Stybar gezegd dat hij niet over mij in moest zitten. Hij moet genieten van dit moment, hij heeft dat verdiend. Ik had graag verder gewild en morgen gestart, zelfs nu het sleutelbeen gebroken is. Ik had graag de gele trui een laatste eer bewezen met de ceremonie aan de start. Ik had er dan iets meer van kunnen genieten dan de afgelopen dagen. Ik moet echter direct naar het ziekenhuis voor de operatie. Het is zwaar dat te accepteren. Ik had graag doorgevochten, maar de dokter heeft het laatste woord en hij zei dat er geen mogelijkheid was om verder te gaan.”
