Carlos Verona: mijn liefde voor La Vuelta
Hallo allemaal!
Misschien weten jullie het wel niet, maar na elke rit schrijf ik mijn eigen bijdrage op mijn Facebookpagina. Ik ben echter zo moe na een etappe dat ik dit alleen doe in mijn moedertaal Spaans. Ben je echter benieuwd en ken je goed Spaans of heb je een goede vertaler, check dan de hashtag #veronablog.
Vandaag doe ik mijn blog echter in het Engels (die in het Nederlands vertaald is voor deze pagina). Het is mijn tweede deelname aan de Vuelta. Ik voel me sterker en beter voorbereid dan vorig jaar, maar mijn ploegmaats en ik vinden dit een erg zware editie.
We hebben 16 etappes achter de rug, er zat geen eenvoudige tussen. Zo kregen we onder meer een rit met een heuvel op 3 kilometer voor de streep, ritten die op papier eenvoudig leken maar constant op en af gingen of loodzware dagen zoals gisteren in Asturias toen we 5000 hoogtemeters moesten overwinnen op onze Specialized fietsen.
Er zijn ook veel verplaatsingen, dat maakt de koers nog lastiger. Om eerlijk te zijn is het niet eenvoudig om een parcours te ontwikkelen dat helemaal tot tevredenheid is van de renners en de organisatie. Ik ben misschien niet objectief, maar ik houd van deze koers. Het landschap wisselt vaak. De fans steunen ons met veel passie en in bijna elke stad waar we passeren heb ik wel vrienden of goede herinneringen aan mijn kindertijd. Kortom, ik houd van La Vuelta.
We zijn deze Vuelta gestart zonder een echte leider. Er was geen uitgesproken kopman voor de sprints of het klassement. Dat is een beetje raar voor een ploeg als ons, die bijna in elke wedstrijd wel een favoriet in de rangen heeft. Vanaf dag 1 besloten we samen met de sportdirecteurs en staf om vol voor de ritzege te gaan. We hebben veel meegezeten in ontsnappingen, 13 van de 15 keer. De sfeer is prima binnen de ploeg. We steunen elkaar om in de juiste vlucht te komen, maar ook om de kleine probleempjes te overwinnen die je tegenkomt in een lange koers als deze. We waren enkele malen dichtbij de zege, vooral Maxime Bouet die op 150 meter van de streep werd ingerekend. Winst zat er dus nog niet in, maar we blijven het proberen.
Mijn kamergenoot Gianluca Brambilla doet het ook geweldig. Hij is 12e in het klassement met nog slechts 5 dagen te gaan. Gezien het hoge niveau in deze Vuelta en de keren dat hij heeft moeten werken voor anderen, is het mooi dat hij nu in de top-15 van het klassement staat. Chapeau voor hem!
Als afsluiting van deze blog wil ik nog twee dingen melden..
De eerste is dat ik mezelf zie als een ronderenner. Ik houd van de manier van koersen. Het belang van de mentale focus, nieuwe plekken ontdekken met mijn fiets en het gevoel dat ik beter rijd in de tweede week. Deze Vuelta is een grote motivatie om hard te blijven werken om een betere renner te worden.
Het tweede is dat ik erg blij om hier te koersen in mijn favoriete wedstrijd. Ik voel me goed en geniet van elke minuut van elke dag. Soms maakt de vermoeidheid het lastig, maar als ik moe ben dan denk ik aan de duizenden kinderen die hier graag willen zien (net zoals ik daar jaren geleden van droomde).
Dat is het vanuit Burgos, maar ik wil niet afsluiten voordat ik mijn waardering heb uitgesproken voor al het werk van onze sportdirecteuren, masseurs, mecaniciens en de rest van de staf die onze Vuelta eenvoudiger maken. Ze fietsen dan niet, maar ze zien net zoveel af als wij. We zijn een ploeg! #OurWay
Cheers!!
@Carlos_Verona
