De E3 Harelbeke winnaar van 2019 sprak over zijn zege in 2019 en hoe hij omgaat met de gedwongen pauze in dit wielerseizoen.
Een jaar geleden won Zdenek Stybar de Omloop Het Nieuwsblad en E3 Harelbeke. De Tsjech wilde dit jaar opnieuw een grote rol spelen in de voorjaarsklassiekers, maar door het coronavirus werden al zijn geliefde klassiekers geannuleerd. De 34-jarige Deceuninck – Quick-Step renner zit nu thuis en verdeeld zijn tijd tussen zijn gezin en fit blijven. Een goed moment om eens met hem te praten over zijn succesvolle voorjaar van 2019 en de huidige situatie.
Zdenek, we zijn een jaar na jouw zege in de E3 Prijs. Hoe belangrijk was deze zege voor jou?
Het is ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Het voelt alsof het gisteren is gebeurd. Het was een van mijn mooiste zeges, de E3 Harelbeke is een van de meest belangrijke en mooiste koersen op de kalender.
Neem ons nog eens mee terug naar die koers..
Alles viel die dag op zijn plek. Na de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico en Milano-Sanremo wist ik dat mijn benen goed waren, maar ik had ook wat geluk nodig. Dat gebeurde deze dag. Onze ploeg voerde het plan van die dag uitstekend uit. Ik vroeg Bob net voor de Stationsberg aan te vallen. Dat was een belangrijke zet, want ik kon de anderen zo blijven volgen. Ik kreeg het natuurlijk niet cadeau, maar ik voelde me goed en kon telkens goed reageren op hun manoeuvres. Toen we Bob bijhaalden verzette hij nog veel werk voor mij. Zijn hulp was van onschatbare waarde in mijn zege. Ik ga dat nooit vergeten en hoop hem ooit een keer terug te kunnen betalen.
Je werd de eerste niet-Belg in 38 jaar die zowel de Omloop als E3 in hetzelfde won, je hebt dus historie geschreven. Hoe voelt dat?
Het is een eer om zoiets te neer te zetten in deze gekende Belgische koersen. Het maakt me trots. Nu we niet kunnen koersen, waardeer ik dat nog meer. Wie weet word ik nog eens de eerste renner die de Omloop Het Nieuwsblad en Ronde van Vlaanderen in hetzelfde jaar wint. Dat zou wat zijn!
Normaal gesproken had je vandaag je zege verdedigd op de kasseien.
Dat klopt. Ik had er hard voor gewerkt en probeerde in de best mogelijke vorm te zijn voor deze periode. Mijn winter was erg goed, met de bevestiging in de vorm van mijn zege in San Juan. Ik was hongerig naar de koers en wilde goede resultaten neerzetten. In Parijs-Nice voelde ik dat de conditie goed was. Ik had daarom veel vertrouwen voor Vlaanderen en Roubaix, maar helaas is het nu alleen maar hopen op tijden dat alles weer normaal gaat zijn.
Hoe lastig is dat mentaal en fysiek op dit moment?
Om zonder koersen te zitten is lastiger dan ik had verwacht. Fysiek niet zo erg, maar mentaal is het niet eenvoudig. Ik kijk erg uit naar deze weken op de kasseien en op dit moment had ik in topvorm moeten zijn. Het enige dat ik nu kan doen is mij zo goed mogelijk aanpassen. Natuurlijk blijf ik trainen, maar ik doe geen trainingen van 200 kilometer meer. Trainen zonder een doel is wel erg lastig en frustreren. Alles geeft je echter wel een nieuw perspectief en leert je dat niet alles om de koers draait. Het gaat om het echte leven en daar zijn veel mensen die zwaarder geraakt zijn dan dit. Daar denk je dan aan en hoe de wereld er mee worstelt. Dit gaat de sport ver te boven. Je moet elkaar helpen in dit soort situaties. Dat kan al door een klein woordje, dat kan aan het einde van de dag een wereld van verschil maken.
Wat doe je om de tijd door te komen?
Ik train elke dag in mijn eentje, want ik wil het ritme niet verliezen. Ik breng daarnaast meer tijd door met mijn zoon, dat is erg fijn. Normaal gesproken heb ik altijd de koffer bij mij, maar nu is dat weg. Die heb ik in de kelder gestopt. Thuis zijn heeft zo zijn voordelen en ik geniet dan ook van de tijd die ik door kan brengen met mijn gezin en familie. Ik hoop natuurlijk wel dat we zo snel mogelijk weer kunnen koersen als alles achter de rug is.
Photo credit: ©Luc Claessen / Getty Images