De Deceuninck – Quick-Step CEO keek terug op het seizoen met grootste prestaties en diverse uitdagingen.
We hadden een prima start van het jaar. Sam en Dries wonnen in Australië, Shane werd kampioen van Nieuw-Zeeland en Remco pakte zijn eerste eindzege in San Juan. Nadat we terugkeerden in Europa gingen we op dat elan door. We waren succesvol in de Volta ao Algarve en speelden een grote rol in het openingsweekend. Daarna kwam de lockdown en werd alles stopgezet. Het was alsof iemand langs kwam en met een hamer alles wat we hadden opgebouwd in de winter en onze verwachtingen kapot sloeg. We wisten niet hoe lang het ging duren: drie, vier of zes maanden?
Voor de renners was het zwaar. Velen van hen mochten niet buiten trainen en moesten binnen blijven, maar we moest voor ze zorgen en door die lastige maanden loodsen. Ze kwamen nog sterker terug toen het seizoen herbegon.
Helaas hadden we in de eerste weken van het ‘nieuwe seizoen’ veel ongeluk met Fabio. Yves, Mattia en Remco. Ze waren betrokken bij valpartijen en stonden daardoor langs de kant. Zdenek moest het Tour de France team dan weer verlaten voordat die begonnen was. We moesten ons telkens aanpassen en denk dat we trots mogen zijn dat dit gelukt is. Het was niet makkelijk, daar kan je zeker van zijn. Die valpartijen hebben grote invloed gehad, zonder die pech hadden we nog veel meer kunnen bereiken.
Ondanks alles wat er gebeurd is hebben we toch een fantastisch seizoen gehad. Onze Tour was geweldig. Julian won een rit en reed in het geel. Sam bezorgde ons de groene trui waar we al enkele jaren op wachtten. Hij begon zo zo aan de wedstrijd, maar de ploeg geloofde in hem en hij kreeg meer en meer vertrouwen naarmate de koers vorderde. In de laatste week was hij onbreekbaar en was hij de beste sprinter in de koers. Kijk maar naar zijn zege in Parijs, dat was de kers op de taart. Hij kreeg zo`n mooie beloning: alleen op het podium in het midden van de Champs-Elysees.
Een ander memorabel moment was de wereldtitel van Julian. Hij reed daar met de Franse ploeg, maar uiteindelijk is het onze renner. Iedereen wist dat hij ging aanvallen en waar dat ging zijn, maar toch slaagde hij er in om weg te komen. Julian bleef ondanks een sterke achtervolgende groep weg en greep de regenboogtrui. Het was ontroerend om hem zo emotioneel te zien na de titel. Niet alleen voor mij, maar ik denk voor alle wielerfans. Deze ruwe emoties maken de sport zo mooi en menselijk.
Dan was er ook nog het fantastische optreden van João in de Giro d`Italia. Normaal gesproken gingen we voor de sprints met Fabio en met Remco voor het klassement. Zij vielen echter beide weg door zware valpartijen en dus veranderden onze plannen en verwachting. De ploeg reed geweldig en gaf alles. Op bepaalde momenten bestond de groep nog uit 20 renners, waarvan 4 of 5 van ons. João reed ook erg lang in de roze trui. Hij maakte op vele vlakken grote indruk, vocht hartstochtelijk en was vreselijk consistent. En dat voor een World Tour en grote ronde debutant. Ik ben trots en blij, niet alleen vanwege de manier van koersen maar ook dat we hebben laten zien dat iedereen zijn kans krijgt bij The Wolfpack. En wanneer ze die krijgen, dan krijgen ze ook de onvoorwaardelijke steun van de ploegmaats en staf.
Aan het einde van het jaar hebben 39 zeges, 40 als je de titel in Imola ook meetelt. Kuurne-Brussel-Kuurne, drie dagen geel, de groene trui, 15 dagen roze trui, Brabantse Pijl, Brugge De Panne, verschillende nationale titels en de regenboogtrui. Een prima seizoen dus, waarin we onze mentaliteit en DNA vaak hebben getoond. Hopelijk gaat het volgend seizoen iets vlotter en kunnen we hopelijk nog een betere campagne neerzetten.
Photo credit: ©Tim De Waele / Getty Images
